Poszły Herody

Miało być o czym innym, ale jak zwykle brak czasu. Zimę mamy szarą i czarną, wietrzną i na zmianę błotnistą lub pełną lodu na drogach.

Raz jeden trafiło się nieco słońca, akurat tego dnia, gdy pracowałam od 10 - czyli ani ranka, ani popołudnia, eh! A podobno gdzieś jest śnieg ? I nawet odśnieżać trzeba ? Marzenie!

Dla rozrywki wymyślam sobie różne śniadania, z tego co akurat pod ręką. Podobają się jajka ? Kto ma talent może je sobie bardzo artystycznie ułożyć w atrakcyjną kompozycję na talerzu, mnie starczyło weny na takie coś:)  Zainteresowanym mogę zdradzić, jak ugotować takie "kwiatki":)

Ostatnimi miesiącami ? latami ? tkwię w nałogu czytelnictwa. Oto niedawne zakupy, przedostatnie (bo ostatnie idą w paczce:)

Znalazłam też sobie nowego "konika". Hoduję sukulenty. Ponieważ, jak to się mówi, "ręki do kwiatków" nie mam, a zawsze jakieś sukulenty udawało mi się z liścia albo jakiegoś ogryzka zdechłego wyhodować, to się zawzięłam i od listopada zaadoptowałam oraz samodzielnie ukorzeniłam 23 sukulenty:) Na parapetach miejsca brak, ale (byle nie zapeszyć!) - rosną!

Te nitki to nie pajęczyna:) Akurat rozbierałam choinkę i spadły z niej nitki sztucznego śniegu.

Przy takiej ilości doniczki ceramiczne to ogromna inwestycja, więc większość sukulentów jest w ocynkowanych doniczkach z ikei za dwa złote. Niżej maluchy już w tych doniczkach docelowych (ukorzeniały się w takich maleńkich z plastiku).

Ten, jak urośnie, będzie piękny, na razie rosną listki z listków  urwane z pięknej macierzystej rośliny.

Rodzina powiadomiona, że na dzień kobiet, urodziny i dzień matki oczekuję sukulentów:) Nie wiem, gdzie je zmieszczę, ale nie szkodzi:)

W minionym tygodniu byłam na jasełkach i herodach, w głuszy Lasów Janowskich. Dojazd był dodatkową atrakcją:) Nigdy wcześniej nie byliśmy w tej wsi. Ponieważ to ponad 100 km, to wyjechaliśmy z zapasem czasowym, który straciliśmy na błąkanie się po lasach zgodnie ze wskazaniami nawigacji. Na miejscu pani powiedziała, że z nawigacją nikt jeszcze do nich nie trafił:) My trafiliśmy, ale emocji było co niemiara, w każdej chwili spodziewaliśmy się na leśnej drodze wilków lub żubrów (są tam i jedne, i drugie:) A potem okazało się, że można tam dojechać nową szutrową drogą zbudowaną w tym roku, której nie ma na mapach... wykorzystaliśmy ją na powrót:)

Całą imprezę skradł... diabeł:) Dzieci piszczały, gdy je straszył, kobitki robiły sobie z nim zdjęcia. Poza tym był orszak trzech króli z trzema wielbłądami, ryczący osiołek, na którym Maryja jechała na spis ludności, ogniska, cieplutkie proziaki i mnóstwo zabawy. Mistrzem drugiego planu został kot, który w momencie sceny Zwiastowania przybiegł sobie beztrosko z lasu i pobiegł środkiem do stajni. Tę doniosłą chwilę zakłócił chóralny głos kilkunastu dzieciaków: mam/tato popatrz, kot! :)

A wczoraj pojechałam kilkadziesiąt kilometrów tylko po to, żeby zobaczyć to malowidło na ścianie.

To malowidło, to nie byle co. Na Lubelszczyźnie jest ich tylko trzy, reszta na Podkarpaciu, kilka pojedynczych w innych regionach Polski. Autorem jest artysta, "polski Banksy" czyli pan Arkadiusz Andrejkow. Tworzy przeważnie na starych deskach (deskale), tu wyjątkowo obraz powstał na murze (mural). Na obrazie  namalowanym w ramach programu "Cichy Memoriał" jest rodzina obecnych gospodarzy i ich stare zabudowania, które stały w tym miejscu. 

Więcej tutaj: https://andrejkow.pl/street-art-cichy-memorial/

Album pana Andrejkowa oczywiście mam, ale tego murala w nim nie ma. Mam marzenie odnaleźć w terenie jak najwięcej deskali, zaczęłam od najbliższego, to mój pierwszy:) 

Niedziela uciekła mi w pracy. Koty przegryzły mi kabel od zasilacza do służbowego laptopa, od prywatnego nie pasuje, więc zamiast spokojnie dyżurować, musiałam się ewakuować do biura i tam nudząc się spędziłam niedzielę. Zysk z tego taki, że zadzwoniła koleżanka i umówiłyśmy się na koncert tenorów oraz na przedstawienie w teatrze. Tak więc tydzień będzie pod znakiem kultury.

Teraz wypadałoby się trochę wyspać, zatem dobranoc:)